De Leietoren is een ontwerp voor de werfkeet, een infopunt en een ontmoetingsscentrum bij de infrastructuurwerken die het Operaplein en de Rooseveltplaats in Antwerpen  gedurende vijf jaar tot werf zullen maken. Met een reeks geschakelde Z-vormige stalen damplanken wordt de schil van de toren gemaakt, een enorme koker van 23 meter hoog en 10 meter doormeter.
De damplanken zijn robuust en quasi onverwoestbaar en daarom duurzaam in de ruwe werfomgeving. Ze hebben door hun vorm een hoge knikweerstand en laten makkelijk verdere manipulaties toe, zoals het snijden van openingen en het aanlassen van wapenings- en bevestigingselementen. Daarnaast zijn damplanken bij definitie een recyclagemateriaal. Damwanden worden doorgaans gebruikt aangekocht en na werken gerecupereerd. Na afbraak van de toren kunnen de wanden (of het reststaal) opnieuw gewoon terug doorverkocht worden. Op die manier zal de toren uiteindelijk weinig materiaal ‘verbruikt’ hebben, kunnen afbraakkosten worden gecompenseerd en leent het materiaal zich perfect voor een tijdelijk paviljoen.
Het paviljoen belichaamt zowel de zware infrastructuurwerken waarvoor ze een uithangbord is, als de logica van een tijdelijk gebouw, dat na de werken haar functie verliest.