De uitbreiding en nieuwbouw van labo’s voor het departement Elektrotechniek van de KU Leuven, had de doordeweekse structuur kunnen hebben van een doorsnee kantoorgebouw. Het plan is  logisch en eenvoudig opgebouwd: er zijn drie evenwijdige draaglijnen met balken en kolommen waartussen welfsels van gevels naar centrale draaglijn liggen. Wie een tweede keer de gevel bekijkt, zal het echter opvallen dat het rigide, strenge patroon van de gevel op het gelijkvloers genegeerd wordt en dat daar een andere architecturale logica heerst. Om de kadans van de hogere verdiepingen naadloos over te kunnen laten gaan in die van het gelijkvloers, is de gevelwand van eerste verdieping als een betonnen vierendeelligger ontworpen. De wand is een verdiepingshoge balk die het hoger gelegen gebouw draagt. Die structurele ingreep is subtiel en onopvallend. Ze is onzichtbaar maar evenzeer essentieel voor het ontwerp van het gebouw.