Gruuthuse was altijd een gesloten hof. De bouw van het ontvangstpaviljoen herstelt de historische afsluiting van het ‘Gruuthusehof’, en linkt opnieuw het representatieve en het intieme karakter van dit stedelijk interieur. Tegelijkertijd staat het nieuwe ontvangstpaviljoen centraal tussen OLV-kerk, Gruuthusepaleis, en Steenmuseum waardoor de site als historisch geheel wordt benadrukt.
In deze context van uitzonderlijke historische waarde toont het zich als een uiterst hedendaagse constructie, een exoskelet  van staal en glas, terwijl de gotische & neo-gotisch vormentaal van de omliggende monumenten erin weerklinkt.
Het is opgevat als een in één beweging gevouwen staalstructuur, naar het structurele principe van de folded plate. Die harmonicabeweging verleent het geheel van staalplaten voldoende stijfheid. Staal is een uitgelezen materiaal om dit principe toe te passen, omwille van zijn structurele eigenschappen en het feit dat het als dunne platen kan worden geleverd.
De stalen structuur vormt een exoskelet. Het werd in zo groot mogelijk transporteerbare stukken voorbereid in het atelier en ter plaatse geassembleerd.
De dakvlakken bestaan uit platstaal van 6 mm. Ter hoogte van de kilgoot werden telkens 2 vlakken aan elkaar gelast en bevestigd (gelast) op een kolom. De kolommen werden uitgevoerd in platstaal van 8 mm. Ieder element werd vervolgens in de nok onderling verbonden d.m.v. boutverbindingen. De grotere hellende vlakken van de luifel werden lokaal verstijfd met opgelaste vinnen met een dikte van 10 mm. In de verticale, kopse vlakken zorgen ribben (IPE 100) op regelmatige afstand voor de nodige stijfheid.
De structuur van het paviljoen en de luifel aan de inkom zijn structureel losgeknipt. Op die manier werd de oppervlakte van beide delen beperkt en was een brandwerende behandeling van de staalstructuur overbodig.

Publica Awards 2020 (Silver), categorie 'Heritage en Architecture'